Nog maar een keer JUMBO!
De Jumbo in het winkelcentrum “op de kamp” mag zich in de
handen knijpen met de keuze van het personeel. Vriendelijk, hulpvaardig en
nooit te beroerd om ‘even iets extra’s te doen voor de klanten.
Natuurlijk verwacht je dat van het personeel, maar hoe vaak
is het niet net even anders. Hier dus niet, degene die verantwoordelijk is voor
het aannamebeleid van personeel verdient een pluim en zeker het personeel.
Het kan niet beter zou je zo zeggen. Toch springt er eentje
er nog net een stukje verder bovenuit. Lacht nog iets harder tegen de klanten
en is nog net even hulpvaardiger en heeft er werkelijk alles voor over om de
klant ter wille te zijn.
Of het nu een kleuter betreft die mee rijdt in het
kinderstoeltje in de winkelwagen, een lastige puber die een beetje ongeïnteresseerd
in de wachtende rij hangt, een drukke Jup die geen tijd heeft voor al die flauwekul,
een tot de 50+ behorende oudere of een stokoude oudere die met de rollator de
looppaden terroriseert, ze gaan allemaal lachend de deur uit als ze deze jonge
dame zijn gepasseerd.
Haar medeleven met het wel en wee van de klanten is vaak
aandoenlijk, haar onophoudelijke en aanstekelijke optimisme weet ze het eenieder
naar de zin te maken, hoe lang de wachtrij ook is.
Neem nou vandaag,
Danique zit achter de kassa.
Er komt een dame met rollator aan, ver in de
tachtig en een beetje onzeker.
Ze krijgt het niet helemaal voor elkaar om haar
spulletjes op de lopende band te leggen en krijgt hulp van de klant achter
haar.
Danique praat haar sussend en bemoedigend toe
“Het
is helemaal niet zo erg, doe nu maar kalm aan dan gaat het wel lukken hoor!”
zegt ze met een brede glimlach.
Eindelijk ligt alles op de lopende band en met
rappe bewegingen vliegen de producten langs de scanner. De oude dame probeert het uit alle macht bij te houden om de spulletjes in haar tasje aan de rollator
op te bergen. Terwijl ze daar druk mee is staat ze zich te verontschuldigen
voor het oponthoud. Ook het inpakken gaat niet meer zo vlot en ze laat wat
spulletjes naast haar tasje op de grond vallen. Geen fijn gezicht natuurlijk zo'n dame in ver gevorderde leeftijd waarbij het allemaal niet meer gaat zoals ze graag zou willen.
Geen probleem voor Danique. Ze schiet te hulp,
verlaat haar kassa stoeltje en voor het dametje het goed en wel in de gaten
heeft neemt ze het inpakwerk van haar over, stopt alles netjes in het te veel
te kleine tasje. Ze spoed zich weer terug naar haar vaste plek achter de kassa
terwijl het oude dametje zichzelf uitgebreid verontschuldigd.
Het dametje geeft als verklaring dat ze alleen is
en net uit het ziekenhuis is ontslagen en nog behoorlijk de weg kwijt is “het
is ook allemaal zoveel” klinkt het, een beetje gebroken, uit haar mond.
Danique twijfelt geen moment legt nog even haar hand op de
onderarm van mevrouw en roept lachend ‘geen probleem’ kijkt om zich heen naar
de wachtende klanten en voegt er gelijk aan toe “ach het kan ons allemaal
overkomen, toch” De klanten blijft niets anders over dan lachend instemmend te
knikken. Danique tovert een welgemeende lach van oor tot oor en iedereen is
blij.
Het is als klant een feestje om bij deze ‘kassa ster’ in de
rij te mogen staan.
Het omaatje bedankt haar uitgebreid en verteld, terwijl ze
weg schuifelt, aan eenieder die het maar horen wil, wat voor een schatje het
meisje achter die kassa wel niet is en hoe ze haar hele dag goed heeft gemaakt.
Normaal steekt er bij het minste oponthoud onmiddellijk gemopper
en gepruttel op in de rij wachtende, niet in de rij bij Danique, daar zijn alle
klanten met elkaar in gesprek.
Het onderwerp? Juist!
De bijzondere inzet van Danique, wat een kanjer!!
Chapeau Jumbo!
Enne…….. klasse Danique !
Echt wel....toppertje en een grote aanwinst om haar in je organisatie te mogen hebben...
BeantwoordenVerwijderenen toch laten jullie/haar gaan aan het einde van haar contract??? Daar begrijpt een normaal mens toch helemaal niets van!
Verwijderenwat een leuk verhaal, ja Danique pur sang.
BeantwoordenVerwijderen