Dag rondreis!

Dag rondreis!

Vorig jaar een schitterende rondreis gemaakt door Schotland. Een plannetje dat hoog in onze “bucketlist” stond en waarvan we het gevoel hadden, als het enigszins kan dan moeten we het doen! Dus gedaan en ervan genoten.

Vaak hoor je mensen roepen van ‘als ik later…..dan ga ik ….’ 

Vaak hoor je dan als slot zin, had ik nou maar eerder gedaan wat ik later wilde doen, dan had het nog gekund!’

Wel dat geld nu ook voor ons. 

De rondreis Schotland bracht ons ertoe om te zeggen “volgend jaar gaan we een rondreis maken door Italië en Kroatië” zeg maar het volgende streepje door een van de plannen op onze bucketlist.

Nu, zo’n driekwart jaar later en het moment daar dat we dicht tegen de vertrektijd aanzitten, alle accommodaties geboekt zijn de lijst met dingen ‘to do’ compleet is, hebben we de knoop door moeten hakken en definitief (voor dit jaar) een punt moeten zetten achter alle mooie plannen.

Aan het begin van dit jaar werd ik weer eens geconfronteerd met een opspelende rug-hernia. Eentje die wat hardnekkiger bleek te zijn dan die waar ik doorgaans elk jaar wel een of twee weken mee uit de running was.

Ruggen zijn een ellende!

Als ze gewoon doen wat ze moeten doen is er niks aan de hand, maar o wee als ze dwars gaan liggen…..maak dan je borst maar nat.

Nou ben ik ‘gezegend’ met een familiare geschiedenis wat ruggen aangaat. Aan de kant van mijn vader zat dat probleem ook al naast dat hij zelf enkele keren is geopereerd aan zijn lage rug waren ook zijn broers en zusters met die ellende behept. Een zus is zelfs 18 keer onder het mes gegaan.

Goed effe terug naar mijn eigen achterkant, ik ben natuurlijk niet echt zuinig op mijn lijf geweest en zeker niet op mijn rug. Een verkeerde levensstijl, werk dat nou niet bepaald bevorderlijk is voor een zwakke rug, zeker in de beginfase van mijn leven en in mijn verdere ontwikkeling kan ik niet zeggen dat dat allemaal het beste is geweest. 

In de beginperiode van ons huwelijk ben ik drie geopereerd aan een hernia en daarna zijn de klachten eigenlijk nooit echt verdwenen. Met het stijgen van de leeftijd (en mijn gewicht!) zijn die klachten heviger geworden, naast pijnvrije periodes werden de periodes met klachten steeds vaker en langer. Maar meestal wel de boel zo kunnen plooien dat het niet al te veel hinder opleverde bij het uitvoeren van onze “bucketlist”. Dit keer liep het dus compleet in het honderd.

Zoals gezegd gister alles gecanceld, er zit wel is waar wat lichte verbetering in de bewegelijkheid,

maar die bewegelijkheid is er alleen bij behoorlijke lading aan pijnstilling. We zitten nog gewoon vast in de ziekenboeg, dus!

 Bij een vertrek halverwege April moet je gewoon reëel zijn, dat komt te vroeg. Ook al zal het harnas waarin ze me willen gaan hijsen steun en verlichting geven, dan nog is het niet verstandig om zes weken achter het stuur te gaan zitten zoals we van plan waren. 

Kortom we blijven gewoon thuis en we gaan werken aan mobilisatie met als doel om op enig moment alsnog de klaarliggende plannen uit de kast te trekken en alsnog te gaan doen wat we dus veel eerder hadden moeten doen!

Moraal: stel niet uit wat je per se wilt doen, voordat je het weet wordt je door andere zaken ingehaald en ben je gewoon niet meer in staat omdat te doen wat je graag wilde!

Fijne dag gewenst en dat al jullie wensen maar uit mogen komen!

Rob