De dodenherdenking 2018
We waren bij
een nichtje en haar man en zoontje met zijn vriendje van een jaar of 11.
Keurig, om tien
minuten voor acht uur, kwamen de beide jongens binnen.
Dat was de
afspraak. Ze mochten na het eten nog even buiten spelen maar wel op tijd thuis
voor de herdenking op de Dam, was de deal!
Ze schoven
aan, tussen mijn vrouw en mijn nichtje in op de bank en keken mee naar de
plaatjes van een overvolle Dam. De moeder vroeg of ze enig idee hadden wat daar
gebeurde. Op kinderlijke wijze werd uitgelegd wat eenieder zou moeten begrijpen:
"Daar
worden mensen herdacht die ervoor gezorgd hebben dat wij nu vrij buiten kunnen
spelen"
Ze hebben
samen met ons de dodenherdenking bekeken en mee beleefd.
Respect ook
voor al
die kinderen die elk jaar bloemen leggen bij het monument en daarmee uiting
geven aan hun beleving van vrijheid!
Als ik dan
vanmorgen een bericht van de dochter van mijn zuster, lees op een reactie van mijn zus op de herdenking, hetgeen ruim 250 km verderop gebeurde en zij het als
volgt omschreef:
“Ze zaten er…. op de bank.
Tobias, Bas, Danielle en Chris...en wij in
café.
Mooi
toch mam! Niks aan toe te voegen (de jeugd van vandaag)❤️"
Dan kan je
dus rustig vaststellen dat het norm besef bij de jongeren gelukkig best mee
valt en dat wij met vertrouwen en respect naar de toekomst kunnen kijken.
Althans zo
voel ik het.
Ik denk dat
het gedrag van deze jonge mensen meer zegt dan zo'n malloot die willens en
wetens, bewust staat te dansen op de ziel van de vele, vele slachtoffers die
worden herdacht.
De
schreeuw van deze jeugd klinkt harder dan het gepiep
van die
enkeling op 4 mei om 8 uur 's avonds!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten